ترس

ترسیده ام

افکارم خط خطی شده

...

زندگیم را 

خانه ام را

من را

گم کرده ام

...

نمیدانم چ میکنم

چرا هوا را راهی کوچه پس کوچههای شش هایم میکنم

برگه های تاریخ را بیهوده پاره میکنم

چون 

از کوچه های تاریک فردا میترسم

...

سر در گم شده ام

نمیدانم ب کدام راه راهی شوم

...

کدام پایم را جلو گذاشته 

و ب کدامین سو پر بکشم؟

...

فردا رو در سر بر آوردن دانه فرزندان 

و راهی کردنشان ب سوی خورشید باشم؟

یا قدم در راه  ب سوی کرانه های آسمان پر بکشم

....

کسی را میطلبم

پیری چراغ ب دست

با گیسوانی برف مانند

راه را رفته

زمان دیده باشد

...

چشم بسته 

چشم گویان

 راهیم کند